Een snelle afwikkeling van een letselschadezaak is vaak wenselijk vanuit de cliënt. Door het afwikkelen van de zaak, kunnen slachtoffers voor hun gevoel een nieuw hoofdstuk beginnen. Maar de lange duur van een letselschadezaak is soms onvermijdbaar. Er moet namelijk veel gebeuren na een ongeval, voordat een slachtoffer de vergoeding krijgt waar hij of zij recht op heeft.
In de zomer van 2020 is er een onderzoek gedaan en is een rapport uitgebracht door de Universiteit Utrecht in opdracht van de letselschaderaad.[1] Dit was kortgezegd een onderzoek naar de kenmerken van een letselschadedossier die niet binnen twee jaar zijn afgesloten, en daarmee langlopend zijn geworden. Hieronder worden een aantal factoren genoemd die invloed kunnen hebben:
Medische eindtoestand
Vertraging treedt op als er geen medische eindtoestand is bereikt. Er is sprake van een medische eindsituatie als helemaal duidelijk is wat alle gevolgen (medisch, sociaal en financieel) voor het slachtoffer zijn van het ongeval waardoor de schade is ontstaan. De medische eindtoestand is bereikt wanneer iemand volledig is hersteld of als er geen veranderingen in de medische eindtoestand meer te verwachten zijn.
Causaliteitsvraag
Vertraging treedt op als er een causaliteitsvraag is. Met andere woorden: de vraag of het letsel door het ongeval is veroorzaakt.
Hoogte schadevergoeding
Vertraging treedt op als er meerdere medisch adviseurs betrokken zijn. Medisch adviseurs kunnen een verschillende kijk hebben op bepaalde aspecten en dit afstemmingsproces kost veel tijd.
Veel partijen betrokken
Vertraging kan optreden omdat er veel partijen betrokken zijn bij een letselschadezaak. Het opvragen en uitwisselen van informatie moet met zorgvuldigheid worden gedaan.
Concluderend zijn er dus meerdere factoren die invloed kunnen hebben op de duur van een letselschadezaak. Soms kan een zaak simpelweg nog niet worden gesloten. Niet één partij of organisatie is verantwoordelijk hiervoor.